επινύκτερος

ἐπινύκτερος, -ον (Μ) [νύκτερος]

αυτός που γίνεται ή υπάρχει κατά τη διάρκεια τής νύχτας, νυχτερινός («ἐπινύκτερα φάσματ’ ὀνείρων», Τζέτζ.).